Verslag van de filemeeting van 20 maart 2019 bij Connect Invest met prof. dr. Hans Becker, oud-voorzitter Raad van Bestuur Stichting Humanitas
Tijdens vorige bijeenkomsten hebben we gezien met hoeveel mensen we heel oud gaan worden, vandaag stond in het teken van de manier waarop we oud willen zijn; het liefst met veel geluk.
Prof. dr. Hans Becker, ook wel de “geluksprofessor” genoemd.
Gelukkig oud zijn. Dat is wat mensen in de laatste fase van hun leven willen. Het ten koste van alles willen genezen, verplegen en verzorgen van (hoog) bejaarden werkt vaak contraproductief. “Je maakt ze afhankelijk en creëert misère-eilanden”, is de stellige overtuiging van ondernemer prof. dr. Hans Becker, directeur van het innovatieve, geluksgerichte seniorencomplex Residence Roosenburch te Rozenburg aan de Nieuwe Waterweg.
Becker (77) is oud-voorzitter Raad van Bestuur Stichting Humanitas Huisvesting. Bij zijn vertrek in 2010 had Humanitas 33 vestigingen en zo’n 3.600 man personeel, waar hij ruim 10.000 cliënten van een gelukkige oude dag wilde laten genieten. Tijdens een bijeenkomst voor relaties van Connect Invest in Breukelen gaf hij een zeer inspirerende en humoristische uiteenzetting ten aanzien van zijn filosofie over het gelukkig ouder worden en zijn werkervaringen.
“Op een gegeven moment ‘vochten’ ouderen zelfs om een plaatsje om maar bij Humanitas te kunnen wonen. Alles kon en mocht bij ons. Die tijd is helaas over. Vanuit een systeemwereld wordt er weer voornamelijk financieel gestuurd. En dat is in mijn optiek niet de goede richting op. Het gaat om de leefwereld. Verhoogd levensgeluk leidt uiteindelijk tot minder noodzaak van verpleging en zorg en dus minder kosten”, aldus Hans Becker.
Ouderen moeten aan de gang blijven
In zijn filosofie gaat het er om mensen vooral gelukkiger te maken als ze ouder worden. “En waar komt dat geluk dan vandaan?”, is zijn vraag aan het gezelschap. “In ieder geval moeten ouderen eigen baas zijn, met een eigen appartement en niet afhankelijk worden. Ze moeten ook zoveel mogelijk aan de gang blijven, sociale contacten hebben en voor zichzelf kunnen zorgen; voor veel lichaamsfuncties geldt: ‘use it or lose it’. Dat past veelal niet binnen het gangbare hygiënisch-medische en financiële model”, zegt Becker. Na zijn pensionering is hij, samen met de Rotterdamse ondernemer Dick Slingerland, Residence Roosenburch gestart.
Residence Roosenburch met uitzicht op De Nieuwe Waterweg
Wat hij ontwikkelde was een woonomgeving waar ouderen onder de mensen waren. Ook als je niet goed hoort, ziet of loopt. Er moet steeds iets leuks zijn om over te praten, want dan ga je minder snel over je medische klachten praten. Hij opende in veel vestigingen daarom een bar, vooral met een hele gezellige barkeeper, een restaurant, een museum en hobbyruimtes. Ook de buitenwereld kon makkelijk aanschuiven in de horecafaciliteiten. Becker: “Want wil je op je oude dag liever een – medisch gezien – verantwoorde maaltijd met voldoende koolhydraten en vitamines, of één die er lekker uitziet, goed smaakt en vervolgens ook opgegeten wordt. En dit eventueel samen met familie of vrienden. Een museum sprak vooral de dementerenden erg aan, die zo het verleden in het heden gebruikten als gespreksstof en daarmee hun sociale contacten onderhielden”.
Het huisrestaurant in Residence Roosenburch
Medische en financiële aanpak moet in balans zijn met geluksbeleving
Becker is van mening dat goede ouderenzorg een tegenwicht moet bieden aan ouder én slechter worden. Mankementen kun je op oudere leeftijd vaak niet meer genezen. Kijk dan juist naar menselijk geluk. Volgens hem wordt dat in de regel niet gedaan door de huidige zorgmanagers. Die kijken vooral of een bar of restaurant financieel iets oplevert. Zo niet dan wordt deze geschrapt. In de ouderenzorg hebben we ondernemers nodig. Ondernemers met lef, doorzettingsvermogen, creativiteit, empathie en humor. “Als we de zorg terugbrengen tot alleen maar een financieel en medisch systeemmodel, waar we alles schrappen wat zogenaamd niets oplevert, zijn we uiteindelijk duurder uit”, aldus Becker.
Volgens hem moet je uitgaan van het eenduidige doel: geluk brengen bij ouderen met het geld dat ter beschikking staat. Daarbij hoort zang, dans, schilderen en andere vormen van creativiteit met elkaar. Ook (knuffel)beesten kunnen verlichting en geluk brengen. “En als iemand zijn hond of vijf katten wil meenemen naar zijn huisvesting in de laatste levensfase, moet dat kunnen. Iemand kan daar veel behoefte aan hebben en gelukkiger van worden.
Hobbyruimte
‘Extended family approach’
Becker noemt zijn visionaire concept ook wel de ‘extended family approach’. Zijn filosofie vindt gretig navolging in het (verre) buitenland. In onder meer China, Amerika en Australië wordt Becker gevraagd zijn benaderingswijze persoonlijk te komen toelichten. “In China kampen ze met dezelfde problematiek als in de westerse wereld. Toenemende vergrijzing, met daarnaast nog de gevolgen van de één kind politiek. Ook daar kijkt men hoe vooral deze ouderen een gelukkige oude dag kunnen hebben”. De waardering in het buitenland is niet alleen opmerkelijk, maar gaf de 77-jarige Becker duidelijk ook veel vreugde. Na het doornemen van een aantal stellingen in het tweede deel van de workshop werd met elkaar nog lang nagepraat tijdens het walking dinner.
Museum in Residence Roosenburch